Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» παρουσιάζουν τη « Μαντάμ Σουσού » του Δημήτρη Ψαθά και στην Αθήνα, μετά την τεράστια επιτυχία που σημειώνει στη Θεσσαλονίκη! Από τις 25 Απριλίου η αξεπέραστη κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά ανεβαίνει στον «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη, με τη Φωτεινή Μπαξεβάνη στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Κώστα Σαντά στο ρόλο του Παναγιωτάκη.
Πρόκειται για το μοναδικό ανέκδοτο θεατρικό κείμενο του Ψαθά, που γράφτηκε το 1942 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την κα Κατερίνα –Κατερίνα Ανδρεάδη– (Σουσού) και τον Αιμίλιο Βεάκη (Παναγιωτάκη), με τον Σπύρο Μουσούρη στο ρόλο του Καντακουζηνού, σημειώνοντας πρωτοφανή θρίαμβο μέσα στην ιταλογερμανική κατοχή.
Το ρόλο της Σουσούς στο θέατρο ερμήνευσε επίσης η Μαίρη Αρώνη (1946), η Άννα Παναγιωτοπούλου (1998), στον κινηματογράφο η Μαρίκα Νέζερ (1948), στο ραδιόφωνο η Γεωργία Βασιλειάδου (1950) και στην τηλεόραση η Άννα Παϊταζή (1972) και η Άννα Παναγιωτοπούλου (1983). Εκτός από τον Αιμίλιο Βεάκη, εξίσου σπουδαίοι ηθοποιοί ερμήνευσαν και το ρόλο του Παναγιωτάκη: Κώστας Ραυτόπουλος (1946), Βασίλης Λογοθετίδης (1948), Ιάκωβος Ψαρράς (1972), Θανάσης Παπαγεωργίου (1982) και Σταύρος Παράβας (1998).
Ο Δημήτρης Ψαθάς παρουσίασε τη «Μαντάμ Σουσού» για πρώτη φορά ως ευθυμογράφημα σε συνέχειες από τις στήλες του προπολεμικού εβδομαδιαίου περιοδικού «Θησαυρός» (1939-1941) με τίτλο «Βίος και πολιτεία της Μαντάμ Σουσούς» με τεράστια επιτυχία, αργότερα έκανε μία συρραφή των αυτοτελών περιπετειών της και την εξέδωσε σε βιβλίο (1941), κατόπιν έγραψε το θεατρικό έργο (1942), ακολούθησε η κινηματογραφική ταινία (1948) που δεν σώζεται στις μέρες μας, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 η «Μαντάμ Σουσού» παρουσιάζεται στο ραδιόφωνο από τη Γεωργία Βασιλειάδου. Τέλος, ακολούθησε το τηλεοπτικό σίριαλ σε σενάριο πάντα του ίδιου του συγγραφέα (1972 και 1986), όλα με τεράστια επιτυχία.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο Βούθουλας και το Κολωνάκι. Ο νεοπλουτισμός και η απότομη προσγείωση της «νεόπτωχης» ελληνικής πραγματικότητας. Η «ντεκαντάνς» και οι αυταπάτες των μεγαλείων και της καλοπέρασης. Αλλά και τα κακέκτυπα των «σουσούδων» που συναντάμε γύρω μας. Όλα αυτά, μέσα από την πένα του Δημήτρη Ψαθά, σε μια εξαιρετικά εύστοχη κωμωδία που μοιάζει επίκαιρη όσο ποτέ.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Είχε ήλιο. Η Θεσσαλονίκη ήταν χαρούμενη, γεμάτη φως, και σαν κοριτσάκι με άσπρα καλτσάκια και μαύρα λουστρινένια παπούτσια, άφησε το λάπτοπ κι έπαιζε κουτσό, σχοινάκι, γύρω-γύρω όλοι και να το, να το το δαχτυλίδι. Τι ομορφιά… Τι ευγένεια, τι σκέρτσο και καμάρι, τι παιδική αθωότητα.
Πήγαινα να συναντήσω τον Σωτήρη, τον φίλο μου, τον Διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Έπινε τον καφέ του μαζί με την αγαπημένη μας Έρση Δρίνη στον «Ρωμιό». Κάθισα μαζί τους, αφού βέβαια προηγήθηκαν τα τρία σταυρωτά φιλιά του Σωτήρη και οι τρελές αγκαλιές της Έρσης μου.
- Λοιπόν, Γιώργο, θα μου κάνεις ένα έργο του Ψαθά;
- Ποιο απ’ όλα, ρώτησα.
- Τη Μαντάμ Σουσού.
- Α μπα, όχι, δεν μου αρέσει.
- Το έχεις διαβάσει;
- Όχι.
- Ε, διάβασέ το και τα λέμε.
Και να ’μαι την άλλη μέρα στο γραφείο του Διευθυντή, να μιλάμε για τη Μαντάμ Σουσού. Για τις Σουσούδες του σήμερα, για τους νεόπλουτους που αυτοπροβάλλονται με το εγώ τους, υποτιμώντας τους άλλους, πιστεύοντας ότι οι ίδιοι ανήκουν σε μια ανώτερη τάξη, περιφρονώντας ό,τι δεν προέρχεται από αυτή.
Τι ανοησία, τι κουφιοκεφαλιά, να αρνείσαι την τάξη σου, τη λαϊκή σου καταγωγή, τα ήθη και τα έθιμα του λαού σου, τι απέραντη βλακεία… Να ξοδευόμαστε για πρόσκαιρη εξουσία, ψευτοαξιώματα πασπαλισμένα με χρυσόσκονη και σαν φτιασιδωμένες μαϊμούδες να χοροπηδάμε κάνοντας τούμπες στα περσικά χαλιά των σαλονιών, παίζοντας με τις ηθικές αξίες, την Ιστορία και τον πολιτισμό μας. Κάπου εδώ είπα το ναι.
Ναι, θα ανεβάσω το έργο του μεγάλου μας κωμωδιογράφου Δημήτρη Ψαθά και αυτό γιατί το ταλέντο του διαισθάνθηκε τον κίνδυνο του νεοέλληνα, τη ροπή του στο δήθεν, στο σνομπ, σε μια χρονολογία που η χώρα έβγαινε από έναν φασιστικό πόλεμο και από έναν εμφύλιο, από τον ερχομό των αμερικάνων με το σχέδιο Μάρσαλ και την Ούνρα, που γέμισε την επαρχία με παρδαλά βρακιά, γάλα σκόνη και αλμυρό φυστικοβούτυρο.
Πολλά είπα, αλλά δεν σας κρύβω ότι με πνίγει το δήθεν, το παρεμπιπτόντως και η ξιπασιά μας.
Ας δούμε το κοριτσάκι με τα άσπρα καλτσάκια, τα λουστρινένια παπούτσια, να παίζει ανέμελο, πλημμυρισμένο στο φως και ας υποκλιθούμε, δίνοντας όρκο ότι θα προστατεύσουμε την όμορφη εικόνα.
Ευχαριστώ, πρώτα απ’ όλα, τον Διευθυντή και το ΔΣ του ΚΘΒΕ, τη βοηθό σκηνοθέτη Αγγελική Κίτρινη, τη χορογράφο Αλεξάνδρα Τσοτανίδου, τους συναδέλφους μου ηθοποιούς, τους τεχνικούς και όσους μόχθησαν γι’ αυτό το ανέβασμα. Πάνω απ’ όλα, την κυρία Φωτεινή Μπαξεβάνη, τον Κώστα Σαντά, τον Βασίλη Ευταξόπουλο, τον Δημήτρη Σιακάρα και τη Μαριάννα Παπασάββα.
Κλείνοντας, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σκηνογράφο μας Γιάννη Μετζικώφ και βέβαια στον σπουδαίο μουσικό της Χώρας μας Γιώργο Χριστιανάκη.
Καλή διασκέδαση.
Με αγάπη
Γιώργος Αρμένης
Πηγή : culturenow.gr
