Μαδρίτη
Εύρημα που ρίχνει φως στο πώς (πρέπει να) φαινόταν η Τζιοκόντα του Λεονάρντο ντα Βίντσι όταν ζωγραφίστηκε «πανηγυρίζει» το Μουσείο Πράδο της ισπανικής πρωτεύουσας: Το μουσείο ανακάλυψε πως αντίγραφο του διάσημου πίνακα που είχε στη συλλογή του φιλοτεχνήθηκε πιθανότατα παράλληλα με τον αυθεντικό από μαθητή του μεγάλου ζωγράφου, και οι συντηρητές υποστηρίζουν πως δίνει περισσότερα στοιχεία για τον εμβληματικό πίνακα.
Το αντίγραφο κατά πάσα πιθανότατα έγινε από τον μαθητή του ντα Βίντσι Φραντσέσκο Μέλτσι. «Φαίνεται σαν οι δύο ζωγράφοι να βρίσκονταν στο ίδιο στούντιο, μπροστά από τον ίδιο καμβά» είπε ο αναπληρωτής διευθυντής του Πράδο Γκαμπριέλε Φινάλντι.
Το Πράδο και οι ιστορικοί τέχνης δεν έδιναν μεγάλη σημασία στον πίνακα, προσπερνώντας τον ως ένα από τα αρκετά μεταγενέστερα αντίγραφα της Τζιοκόντα. Μέχρι πρότινος, γύρω από τη γυναικεία φιγούρα στο αντίγραφο δεν υπήρχε παρά ένα σκοτεινό σκηνικό -σε αντίθεση με το «ανισσόροπο» τοπίο του αυθεντικού.
Ετοιμάζοντας όμως τον πίνακα για σχετική έκθεση στο Λούβρο του Παρισιού, που στεγάζει την αληθινή Μόνα Λίζα, οι συντηρητές αφαίρεσαν το «σκοτεινό πέπλο» και ανακάλυψαν ένα τοπίο σχεδόν πανομοιότυπο με εκείνο στο αυθεντικό έργο.
Στο αντίγραφο του Πράδο, το πρόσωπο της γυναικείας φιγούρας φαίνεται χωρίς τα «ραγίσματα» του αυθεντικού και τα χρώματα αρκετά πιο ζωντανά. Ενδιαφέρουσα διαφορά είναι τα φρύδια, που λείπουν εξ ολοκλήρου από το πρωτότυπο.
Το αντίγραφο κατά πάσα πιθανότατα έγινε από τον μαθητή του ντα Βίντσι Φραντσέσκο Μέλτσι. «Φαίνεται σαν οι δύο ζωγράφοι να βρίσκονταν στο ίδιο στούντιο, μπροστά από τον ίδιο καμβά» είπε ο αναπληρωτής διευθυντής του Πράδο Γκαμπριέλε Φινάλντι.
Το Πράδο και οι ιστορικοί τέχνης δεν έδιναν μεγάλη σημασία στον πίνακα, προσπερνώντας τον ως ένα από τα αρκετά μεταγενέστερα αντίγραφα της Τζιοκόντα. Μέχρι πρότινος, γύρω από τη γυναικεία φιγούρα στο αντίγραφο δεν υπήρχε παρά ένα σκοτεινό σκηνικό -σε αντίθεση με το «ανισσόροπο» τοπίο του αυθεντικού.
Ετοιμάζοντας όμως τον πίνακα για σχετική έκθεση στο Λούβρο του Παρισιού, που στεγάζει την αληθινή Μόνα Λίζα, οι συντηρητές αφαίρεσαν το «σκοτεινό πέπλο» και ανακάλυψαν ένα τοπίο σχεδόν πανομοιότυπο με εκείνο στο αυθεντικό έργο.
Στο αντίγραφο του Πράδο, το πρόσωπο της γυναικείας φιγούρας φαίνεται χωρίς τα «ραγίσματα» του αυθεντικού και τα χρώματα αρκετά πιο ζωντανά. Ενδιαφέρουσα διαφορά είναι τα φρύδια, που λείπουν εξ ολοκλήρου από το πρωτότυπο.
Πηγή : news.in.gr
